Χάρτης - Ανάκτορο του Παβλόβσκ (Pavlovsk Palace)

To ανάκτορο του Παβλόβσκ, ρωσ. Павловский дворец, είναι μία ρωσική αυτοκρατορική κατοικία του 18ου αι., που κτίστηκε με εντολή της Αικατερίνης Β΄ της Ρωσίας για τον γιο της και διάδοχο Παύλο τότε μεγάλο δούκα της Ρωσίας, στο Παβλόβσκ, νότια της Αγ. Πετρούπολης, κοντά στο Τσάρκογιε Σελό. Έπειτα από τον θάνατό του συνέχισε να μένει εκεί η χήρα του Σοφία-Δωροθέα της Βυρτεμβέργης (Μαρία Φεοντόροβνα). Τώρα το ανάκτορο και ο μεγάλος κήπος που το περιτριγυρίζει, είναι κρατικό μουσείο και δημόσιο πάρκο.

Το 1777 γεννήθηκε ο Αλέξανδρος (Α΄), γιος του Παύλου και η αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β΄, για τον εορτασμό της γέννησης του εγγονού της, έδωσε στον Παύλο και τη σύζυγό του Μαρία Φεοντόροβνα μία έκταση εκατοντάδων εκταρίων δάσους κατά μήκος μίας στροφής του ποταμού Σλαβυάνκα, 4 χλμ. νοτιοανατολικά από τη θερινή κατοικία της στο Τσάρσκογιε Σελό. Η έκταση περιείχε δύο αγροτικά καταφύγια καμωμένα από κορμούς, το Κρικ και το Κρακ. Ο Παύλος και η σύζυγός του Μαρία έμεναν στο πρώτο τα καλοκαίρια από το 1777 ως το 1780, όσο κατασκευαζόταν τα σπίτια και οι κήποι τους.

Άρχισαν να κτίζουν δύο ξύλινα κτήρια, σε απόσταση 1 χλμ. μεταξύ τους. Το σπίτι του Παύλου ήταν διώροφο, σε Ολλανδικό στυλ, με μικρούς κήπους και ονομαζόταν το λιβάδι της Μαρίας (Marienthal). Το σπίτι της Μαρίας ήταν ένα μικρό ξύλινο κτήριο με θόλο και παρτέρια με το όνομα η χαρά τού Παύλου (Paullust). Ο Παύλος και η Μαρία Φεοντόροβνα άρχισαν να δημιουργούν γραφικά "ερείπια", ένα κινεζικό κιόσκι, κινεζικές γέφυρες και κλασικούς ναούς με έναν κήπο αγγλικού τύπου, στυλ που είχε διαδοθεί στην Ευρώπη κατά το β' ήμισυ του 18ου αι.

Το 1780 η Αικατερίνη Β΄ δάνεισε τον επίσημο αρχιτέκτονά της, τον Σκώτο Τσαρλς Κάμερον για τον σχεδιασμό ενός ανακτόρου σε μία πλαγιά λόφου με θέα προς τον ποταμό Σλαβυάνκα, κοντά στη θέση του Μαρίενταλ. Ο Κάμερον είχε σπουδάσει υπό τον Άγγλο αρχιτέκτονα Άιζακ Γουέαρ, στενό συνεργάτη του Γουίλλιαμ Κεντ. Ο Κεντ είχε εισάγει το στυλ του Παλλάντιο στην αγγλική αρχιτεκτονική με τον σχεδιασμό της κατοικίας Τσίσγουικ για λογαριασμό του Ρίτσαρντ Μπόυλ, κόμη του Μπάρλινγκτον. Με τη σύνδεση αυτή ο Κάμερον έγινε οικείος με τα αρχικά σχέδια του Παλλάντιο, που ήταν στην προσωπική συλλογή του λόρδου. Αυτό το στυλ ήταν η μεγάλη επιρροή του Κάμερον, όταν σχεδίασε το Παβλόβσκ.

Ο Κάμερον έκανε την κατασκευή αρχικά δύο περιπτέρων. Το πρώτο ήταν ο ναός της Φιλίας, ένας κυκλικός δωρικός ναός με 16 κίονες που υποστήριζαν έναν χαμηλό θόλο· ο ναός περιείχε ένα άγαλμα της Αικατερίνης Β΄. Τοποθετήθηκε σε μία στροφή του ποταμού Σλαβυάνκα, κάτω από το μελλοντικό παλάτι· τριγύρω φυτεύτηκαν αργυρές λεύκες και πεύκα από τη Σιβηρία. Το δεύτερο περίπτερο ήταν του Απόλλωνα: μία διπλή ημικυκλική κιονοστοιχία που υποβάσταζε ένα ημιθόλιο με σκοπό να τοποθετηθεί ένα άγαλμα, αντίγραφο του Απόλλωνα του Μπελβεντέρε. Το περίπτερο τοποθετήθηκε στο κέντρο του πάρκου και έγινε με πορώδη λίθο με αδρό τελείωμα· έτσι οι επιφάνειες έμοιαζαν σαν να είχαν παλαιωθεί με τον καιρό. Την ίδια εποχή κατασκευάστηκε ένα φράγμα για να δημιουργηθεί μία λίμνη, στην επιφάνεια της οποίας θα καθρεπτιζόταν η πρόσοψη του ανακτόρου, που ήταν από επάνω της.

Η Μαρία Φεντόροβνα επίσης ζήτησε να έχει μερικές αγροτικές κατασκευές, που θα της θύμιζαν αυτές γύρω από το ανάκτορο που μεγάλωσε στο Étupes, 40 μίλια από τη Βασιλεία· το ανάκτορο τότε ανήκε στο δουκάτο της Βυρτεμβέργης και τώρα στην Αλσατία. Ο Κάμερον κατασκεύασε ένα μικρό ελβετικό chalet με μία βιβλιοθήκη και ένα αγρόκτημα με ακατέργαστες πέτρες και αχυροσκεπή, όπου παραγόταν γάλα. Επίσης ένα πτηνοτροφείο σε μορφή κλασικού μικρού ναού, που μεταξύ των κιόνων υπήρχε συρματόπλεγμα και μέσα ήταν γεμάτο αηδόνια, καρδερίνες, ψαρόνια και ορτύκια. Για το παλάτι ο Κάμερον σκέφτηκε να φτιάξει ένα εξοχικό μέγαρο, μάλλον βασισμένο σε μία ξυλογραφία του Παλλάντιο (στο έργο του Τέσσερα βιβλία για την Αρχιτεκτονική) για τη βίλλα Τρισσίνο στο Μελέντο της Ιταλίας. Το ίδιο σχέδιο χρησιμοποιήθηκε αργότερα από τον Τόμας Τζέφερσον για το Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια. Το κτήριο ήταν κυβικό με τρία επίπεδα και έναν χαμηλό θόλο, που τον υποστήριζαν 64 κίονες. Εκατέρωθεν του κτηρίου ήταν δύο κυρτές στοές, που περιέκλειαν ελλειψοειδή αυλή. Κάθε στοά είχε στο μέσον της ένα κτήριο για τους υπηρέτες. Κάθε πρόσοψη του κτηρίου είχε ανάγλυφες ζωφόρους.

Το 1781 ξεκίνησε η κατασκευή του ανακτόρου και το ζεύγος ξεκίνησε ένα ταξίδι στην Αυστρία, την Ιταλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Ταξίδεψαν ινκόγκνιτο με το όνομα κόμης και κόμισσα του Βορρά. Στις περιηγήσεις τους είδαν τα ανάκτορα και τους γαλλικούς κήπους των Βερσαλλιών και του Σαντιγύ, που επηρέασαν πολύ τη μελλοντική εμφάνιση του πάρκου Παβλόβσκ. Ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ της Γαλλίας τους παρουσίασε τέσσερις ταπισερί Γκομπλέν και η Μαρία Αντουανέτα τους έδωσε ένα πορσελάνινο σύνολο 60 κομματιών από πορσελάνη των Σεβρών. Παρήγγειλαν περισσότερες πορσελάνες Σεβρών και αγόρασαν αγάλματα, προτομές, πίνακες και έπιπλα, όλα για το Παβλόβσκ. Καθώς ταξίδευαν, είχαν σχεδόν καθημερινή επαφή με τον Κούχελμπέκερ, τον προϊστάμενο της οικοδομής στο Παβλόβσκ, στέλνοντας και λαμβάνοντας σχέδια, κατόψεις και σημειώσεις για την πιο μικρή λεπτομέρεια.